Zakładając firmę, już na etapie składania wniosku CEIDG-1 należy wskazać odpowiednią formę opodatkowania. Nie jest to prosta decyzja, ale konieczna. Warto więc poznać wszystkie formy, aby móc łatwiej tego wyboru dokonać. Zalicza się do nich kartę podatkową, ryczałt, zasady ogólne oraz liniówkę. Która z tych form jest najlepsza? Przeczytaj poniższy artykuł i samodzielnie odpowiedz na to pytanie.
Karta podatkowa
Karta podatkowa jest jedną z najprostszych form opodatkowania, ale jednocześnie bardzo niszową, gdyż nie każdy ma do niej prawo. Podatek, który płaci przedsiębiorca, najczęściej nie jest wysoki i nie zależy od wysokości dochodu. Wysokość podatku ustalana jest przez naczelnika Urzędu Skarbowego, który bierze pod uwagę rodzaj i zakres prowadzonej działalności, liczbę zatrudnionych pracowników, liczbę mieszkańców miejscowości, w której jest prowadzona działalność. Podatnicy, którzy rozliczają się w ramach karty podatkowej, są zwolnieni z obowiązku prowadzenia ksiąg, składania rocznego PIT-u, a także wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.
Ryczałt
Ryczałt od przychodów ewidencyjnych to uproszczona forma opodatkowania podatkiem dochodowym. Podstawą opodatkowania w tym wypadku jest przychód osiągnięty przez przedsiębiorcę bez odliczania kosztów. Od przychodu odejmuje się składkę społeczną natomiast od obliczonego podatku częściowo składkę zdrowotną. W tym celu wymaga się prowadzenie ewidencji przychodów, w której uwzględnia się każdą sprzedaż związaną z prowadzoną działalnością. Ryczałt jest formą opodatkowania dla osób fizycznych prowadzących działalność samodzielnie, w formie spółki cywilnej lub spółki jawnej. Poza tym osoba, która chce korzystać z tej formy, musi spełnić jeszcze jeden warunek. Chodzi tu o uzyskanie w roku poprzedzającym rok podatkowy przychodów nieprzekraczających kwoty 205 000 euro przy samodzielnym prowadzeniu działalności, a także przychodów z działalności prowadzonej w formie spółki w kwocie nie większej niż 250 000 euro.
Zasady ogólne
Forma ta jest najczęściej wybierana przez podatników, których rodzaj prowadzonej działalności nie uprawnia do skorzystania z uproszczonych form opodatkowania. W tym przypadku najpierw należy ustalić wysokość uzyskanego dochodu (od przychodu odjąć koszty), a następnie od powstałej kwoty odprowadzić podatek z uwzględnieniem składek płaconych przez przedsiębiorcę. Podatek ten może wynosić 18% (pierwszy próg) lub 32% (drugi próg). Zasady ogólne to bardzo dobra forma dla przedsiębiorców, których dochód nie przekracza ustalonego na dany rok progu podatkowego tj. 85 528 zł, a więc obejmuje go stawka równa 18%. To również korzystne rozwiązanie dla przedsiębiorców, którzy mają wysokie koszty prowadzenia działalności. Zasady ogólne sprawdzą się też u podmiotów, które mają uprawnienia do zniżek lub ulg podatkowych, np. z tytułu wychowywania dziecka.
Liniówka
Podatek liniowy jest alternatywą dla podatników, którzy nie kwalifikują się na uproszczone formy opodatkowania a ich dochody przewyższają pierwszy próg podatkowy t. 85528 zł. W przypadku zasad ogólnych podatnik po przekroczeniu progu zapłaciłby podatek według stawki 32% natomiast w przypadku wybrania podatku liniowego, niezależnie odo osiągniętego dochodu zapłaci podatek według stawki 19%. Formy tej nie mogą wybrać podatnicy, którzy świadczą pracę na rzecz swoich byłych pracodawców, obostrzenie to ma na celu wyeliminowanie unikania opodatkowania przy przechodzeniu przez pracowników na własne działalności gospodarcze.
Przy wyborze tej formy trzeba się również liczyć z faktem, iż nie można skorzystać z większości ulg podatkowych jak również nie jest możliwe rozliczenie się z małżonkiem z podatki progresywnego, który może wystąpić np. przy równoczesnym zatrudnieniu na umowę o pracę.